یل و اژدها ــ آنگل کارالی چف / احمد شاملو

یل و اژدها

تألیف‌: احمد شاملو

بر اساس داستانی از: آنگل کارالی چف

نقاشی: اصغر قره‌باغی

دکلمه: احمد شاملو
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

 به سراپای کشورمان ایران که نگاه می‌اندازیم، توصیفش جز این نیست:

«از هر طرف که رفتم، جز وحشتم نیفزود»

و شاید در دنباله‌ی این نگاه‌افکندن‌های رنج‌بار و سرگرداندن‌های حیرت‌بار، این نیاز و آرزو و طلب را زمزمه کنیم که:

«از گوشه‌یی برون آی ای کوکب هدایت!».

اما نه !

کار میهن ما در زعامت بدکیشان تاجرمذهب، به «خرابی چون که از حد بگذرد» رسیده است.

وصف درست و حقیقی اوضاع و احوال ایران کنونی، مصداق بارز داستان «یل و اژدها» است.

 میهن ما تجسم عینی و تعبیر تمام و کمال افسانه‌یی شده است که تصورش در عالم خاکی، خارج از توان درک متعارف آدمی به نظر می‌رسد؛ اما این افسانه در ایران کنونی تعبیر واقعی شده و به رنگ زندگیِ ناداشته‌ی ما درآمده است.

باور کنیم اژدها به جان زنده و زندگی افتاده است.

باور کنیم اژدها در کار بلعیدن تمام نشانه‌های حیات ما می‌باشد.

باور کنیم اژدها دارد جنگل‌ها، کوه‌ها، رودخانه‌ها، باغ‌ها و دریاها را می‌بلعد.

باور کنیم اژدها دیری‌ست سراغ شهرهایمان آمده و حرص دندان‌گرد خونابش شتاب گرفته است.

باور کنیم این اژدها را سر سیر شدن نیست. هزاران جوان داده‌ایم و هنوز نعره می‌زند و تنوره می‌کشد که بیشترش را بدهیم.

 اژدها دارد درهای زندگی‌مان را از پاشنه می‌کند. دیگر هیچ چیزی سر جایش نیست و زندگی وارونه شده است.

اژدهای زندگی‌خوار به جان شهر و خیابان و کوچه و خانه و حیاتمان افتاده و سراغ ایران‌خوارگی رفته است...

مطلب این است که دیار و بر و بوم فلات پهناورمان، میدان نبرد «یل و اژدها» شده است...

چاره‌ی کار را در داستان «یل و اژدها» دنبال می‌کنیم...

سعید عبداللهی